Augmented of kunstmatige: wanneer de realiteit niet echt is

Deel dit verhaal!
Of je het nu leuk vindt of niet, Augmented Reality evolueert snel tot het punt dat mensen het verschil tussen echt en onwerkelijk niet kunnen zien. Waar grenzen en privacy niet bestaan, zal dit een dystopische wereld creëren. ⁃ TN Editor

De vechtsportacteur Jet Li wees een rol in de Matrix af en is onzichtbaar op onze schermen omdat hij niet wil dat zijn vechtbewegingen 3D-gevangen worden genomen en eigendom zijn van iemand anders. Binnenkort draagt ​​iedereen camera's die geschikt zijn voor 3D ter ondersteuning van toepassingen met augmented reality (vaak aangeduid als mixed reality). Iedereen zal in elk deel van ons leven te maken krijgen met het soort digitale vastleggingskwesties dat Jet Li in belangrijke rollen vermeed en muzikanten hebben sinds Napster moeite om ermee om te gaan. AR betekent dat iedereen dat kan scheuren, mengen en verbranden de realiteit zelf.

Tim Cook heeft de industrie hiervoor gewaarschuwd "Het data-industriële complex" en pleitte voor privacy als een mensenrecht. Je hoeft niet te veel na te denken over waar sommige delen van de technologische industrie op weg zijn om AR een dystopische toekomst in te zien waar we worden gebombardeerd met ongewenste visuele afleidingen, en onze oogbewegingen en emotionele reacties worden gevolgd voor advertentietargeting. Maar zoals Tim Cook ook zei, "het hoeft niet eng te zijn." De industrie heeft fouten bij het vastleggen van gegevens gemaakt bij het bouwen van de hedendaagse technologieplatforms, en het mag ze niet herhalen.

Dystopia is gemakkelijk voor ons om ons voor te stellen, want mensen zijn bedraad voor verliesaversie. Deze harde bedrading verwijst naar de neiging van mensen om een ​​verlies liever te vermijden dan een gelijke winst. Het is beter om te voorkomen dat u $ 5 verliest dan om $ 5 te vinden. Het is een evolutionair overlevingsmechanisme dat ons hyper alert maakte voor bedreigingen. Het verlies van opgegeten worden door een tijger was effectiever dan het krijgen van wat voedsel om te eten te vinden. Als het gaat om het denken over de toekomst, reageren we instinctief overdreven op het neerwaartse risico en waarderen we de opwaartse voordelen.

Hoe kunnen we een idee krijgen van wat AR zal betekenen in ons dagelijks leven, dat (ironisch genoeg) in de realiteit is gebaseerd?

Als we kijken naar de technische stack die AR mogelijk maakt, is het belangrijk op te merken dat er nu een nieuw type gegevens wordt vastgelegd, uniek voor AR. Het is de door de computer gegenereerde, machineleesbare 3D-kaart van de wereld. AR-systemen gebruiken het om zichzelf te synchroniseren of te lokaliseren in 3D-ruimte (en met elkaar). De besturingssysteemservices op basis van deze gegevens worden de "AR Cloud" genoemd. Deze gegevens zijn nog nooit eerder op schaal vastgelegd en de AR Cloud is 100 procent nodig om AR-ervaringen überhaupt op schaal te laten werken.

Fundamentele mogelijkheden zoals persistentie, multi-user en occlusies buitenshuis hebben het allemaal nodig. Stel je een superversie van Google Earth voor, maar machines in plaats van mensen gebruiken het. Deze gegevensset staat volledig los van de inhoud en gebruikersgegevens die worden gebruikt door AR-apps (bijv. Inlogaccountgegevens, gebruikersanalyses, 3D-middelen, enz.).

De AR Cloud-services worden vaak gezien als slechts een "puntenwolk", waardoor mensen simplistische oplossingen bedenken om deze gegevens te beheren. Deze gegevens hebben feitelijk potentieel vele lagen, die allemaal verschillende mate van bruikbaarheid bieden voor verschillende gebruiksscenario's. De term "punt" is slechts een verkorte manier om te verwijzen naar een concept, een 3D-punt in de ruimte. De gegevensindeling voor hoe dat punt wordt geselecteerd en beschreven, is uniek voor elk ultramodern AR-systeem.

Het belangrijkste om op te merken is dat voor een AR-systeem het beste werkt, de computer vision-algoritmen zo nauw zijn verbonden met de gegevens dat ze in feite hetzelfde worden. De ARKit-algoritmen van Apple zouden niet werken met de ARCore-gegevens van Google, zelfs als Google ze toegang zou geven. Hetzelfde geldt voor HoloLens, Magic Leap en alle startups in de ruimte. De prestaties van open-source kaartoplossingen zijn generaties achter toonaangevende commerciële systemen.

We hebben dus vastgesteld dat deze "AR-clouds" nog enige tijd eigendom blijven, maar wat zijn de gegevens precies en moet ik me zorgen maken dat ze worden verzameld?

Lees hier het hele verhaal ...

Inschrijven
Melden van
gast

0 Heb je vragen? Stel ze hier.
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties