Anthony Fauci: The Consummate Unelected, onverklaarbaar, technocraat

In de afgelopen maanden als een vicieuze pandemisch verspreid vanuit China dreigde een opkomende technocratie - bestuur door experts - de controle over een groot deel van ons openbare leven te grijpen.

Wanneer National Institute of Allergy and Infectious Diseases Director Dr. Anthony Fauci en andere specialisten op het gebied van infectieziekten gaven ons de opdracht om zichzelf te isoleren, president Donald Trump 'sloot het [de economie] af'.

Gouverneurs vaardigden uitvoerende bevelen uit voor restaurants en kapsalons. Burgemeesters verboden privébijeenkomsten. Begrafenissen - zelfs aan het graf - werden rouwceremonies die de meesten niet mochten bijwonen. De stranden en openbare parken werden spookzones.

Het beleidsdoel achter onze nationale quasi-huisarrest was om "de curve af te vlakken" van nieuw Covid-19 gevallen om te voorkomen dat ziekenhuizen overweldigd raken - zoals angstaanjagend gebeurde in Noord-Italië. Of het nu wel of niet saai genoemd "alleen samen" nationale isolement effectief was - ik denk dat het waarschijnlijk zo was - we kunnen allemaal bedanken dat ziekenhuizen niet instortten en dat draconische triagemaatregelen zoals Italië opgelegd nooit nodig waren.

Maar dat lovenswaardige succes had een vreselijke tol. Tientallen miljoenen werden zonder werk gegooid. Ondanks de gezamenlijke inspanningen van de regering om de economie te ondersteunen, implodeerde de sector van het kleine bedrijfsleven - sommige winkels en restaurants gingen nooit meer open. Uber- en taxichauffeurs verloren talloze tarieven. Parkeerwachters en winkelmedewerkers op de luchthaven werden werkloos. Grote bedrijven gingen failliet.

Grotere controle

Men had gedacht dat de wettelijke lockdowns voldoende restrictief waren. Maar als eenmaal de macht is geproefd, is de menselijke neiging om steeds meer controle te krijgen.

Al snel begonnen media-experts en politici onheilspellend te verwijzen naar een minder levendig, welvarend en gratis 'nieuw normaal'. Het afvlakken van de curve veranderde snel van een tijdelijke maatregel om ziekenhuizen te redden in een permanente inspanning om te voorkomen dat iemand ziek wordt.

'Experts', zoals de bio-ethicus Ezekiel Emanuel - een vooraanstaande architect van de Affordable Care Act -vertelden ons met de veronderstelde autoriteit, dat we niet konden terugkeren naar hoe de dingen waren totdat er een vaccin was ontwikkeld, een tijd die Emanuel naar schatting 18 maanden zou kunnen duren.

Het rechtvaardigen van het grijpen van meer controle onder de mantra, "als het maar één leven redt", begonnen enkele van onze meest invloedrijke experts op de trom te bonzen om een ​​toekomstig COVID-19-vaccin te maken verplicht voor iedereen. Een commissie van de New York Bar Association aangedrongen de organisatie om de wetgeving daartoe te ondersteunen.

Harvard, emeritus hoogleraar Alan Dershowitz, ging zelfs zover vertellen een interviewer die "de staat heeft de macht om u letterlijk naar een spreekkamer te brengen en een naald in uw arm te steken".

Masker verwarring

Dan was er de minder opdringerige vraag maskers. Aanvankelijk Fauci meende dat maskers weinig goed deden en vooral gedragen moesten worden door zorgverleners. Maar al snel veranderde de CDC van richtlijnen dringt erop aan dat we allemaal stoffen bekledingen dragen op openbare plaatsen. De meesten van ons gingen mee. Het is tenslotte beter dan genezen. We wilden ons steentje bijdragen.

Maar vrijwillige onderwerping was niet genoeg voor onze potentiële overheersers. Velen hebben aangedrongen op de goedkeuring van wettelijke mandaten. In een co-auteur van de opinie van de New York Times, Emanuel - aan het snuiven dat "de naleving van gezichtsmaskers aan deze kant van de Stille Oceaan ongelijkmatig was" - beweerde hij dat het dragen van maskers verplicht werd gesteld.

Om een ​​populaire "terugslag" te vermijden, Emanuel gesmeekt onze neo-patricische entertainment beroemdheden, sportsterren en politici om het dragen van maskers te modelleren als een manier om het onder ons plebejers te normaliseren. Sommige gouverneurs groetten prompt en gaven verplichte bevelen voor het dragen van maskers.

Zijn deze maskermandaten medisch noodzakelijk? Volgens de laatste "wetenschap" lijkt het voor de meesten van ons meestal niet. Bijvoorbeeld een recent rapport gepubliceerde van het New England Journal of Medicine over maskering in de context van een zorginstelling, bevatte ook verhelderende informatie over onze algemene omstandigheden:

“We weten dat het dragen van een masker buiten de zorginstellingen weinig of geen bescherming biedt tegen infectie. Volksgezondheidsautoriteiten definiëren een aanzienlijke blootstelling aan COVID-19 als persoonlijk contact binnen 6 meter met een patiënt met symptomatische COVID-19 die minstens een paar minuten aanhoudt (en sommigen zeggen meer dan 10 minuten of zelfs 30 minuten ). De kans om Covid-19 te vangen van een voorbijgaande interactie in een openbare ruimte is daardoor minimaal. ”

Oeps. Wat heeft het dan voor zin om maskers te dragen als het geen effectief profylactisch middel is? 'De grootste bijdrage van uitgebreide maskeringsprotocollen', schreef de wetenschapper, 'kan zijn om de overdracht van angst te verminderen.'

De Wereldgezondheidsorganisatie leek te staken nog een klap tegen de noodzaak van het opleggen van technocratische mandaten toen een WHO-wetenschapper verklaarde dat overdracht door asymptomatische patiënten "zeer zeldzaam is". Dat zou betekenen dat het aantal potentiële transmitters van het virus op een bepaald moment veel lager is dan aanvankelijk werd gedacht, wat grote implicaties voor het openbaar beleid heeft.

Blijkbaar begreep de technocratische klasse dat potentieel ook. De volgende dag, na veel geschreeuw van de gevestigde orde, de wetenschapper teruggenomen haar "zeer zeldzame" karakterisering, die nu zegt dat ongeveer 16 procent van de geïnfecteerde mensen asymptomatisch is en "het virus kan overdragen". (De verwarring van de WHO - een andere 'expert' van de WHO zei: 'Er is veel dat niet bekend is' - verandert niets aan de essentie van dit essay, maar het roept wel de vraag op of we 'de experts' kunnen vertrouwen, gezien het deel gespeeld door politieke druk in dergelijke uitspraken. Maar dat is een vraag die zal moeten wachten op een ander essay.)

Verleiding van technocratie

Deze verschuivingen in - en verwarde uitspraken over - ons wetenschappelijk begrip zouden de drang naar technocratische mandaten moeten aanwakkeren. Onze leiders regeren niet. Ze regeren. Behalve in omstandigheden van langdurig persoonlijk contact in zorginstellingen en andere risicovolle plaatsen, zou het wettelijk verplicht zijn van maskers - als het weinig profylactisch voordeel oplevert - alleen maar het benutten van de kracht van symboliek als een uiterlijke manifestatie van gehoorzaamheid aan de technocratische orde . Dat is geen goed doel van de openbare orde.

Lees hier het hele verhaal ...