Dit verhaal is geschreven door George Soros zelf. Hij is een wandelende Hegeliaanse dialectiek. Terwijl hij pleit voor een verenigde EU, dringt hij aan op beleid dat het zal breken en vernietigen. Technocraten dringen aan op een wereldwijde economische reset die plaats zal maken voor technocratie. ⁃ TN Editor
De vluchtelingencrisis in Europa duwde de Europese Unie al in de richting van desintegratie, toen het op juni 23 de Britten hielp om te stemmen voor de EU Brexit. De vluchtelingencrisis en de Brexit-ramp die het heeft voortgebracht, hebben xenofobe, nationalistische bewegingen versterkt die zullen proberen een aantal aankomende stemmen te winnen - waaronder nationale verkiezingen in Frankrijk, Nederland en Duitsland in 2017, een referendum over het EU-vluchtelingenbeleid op 2 oktober en een herhaling van de Oostenrijkse presidentsverkiezingen op dezelfde dag.
In plaats van zich te verenigen om deze dreiging te weerstaan, zijn de EU-lidstaten steeds minder bereid om met elkaar samen te werken. Ze voeren een zelfbedienend, bedelaar-buurland migratiebeleid - zoals het bouwen van grenshekken - die de Unie verder fragmenteren, de lidstaten ernstig schaden en de wereldwijde mensenrechtennormen ondermijnen.
De huidige fragmentarische reactie op de vluchtelingencrisis, met als hoogtepunt het eerder dit jaar bereikte akkoord tussen de EU en Turkije om de stroom vluchtelingen uit het oostelijke Middellandse Zeegebied te stoppen, vertoont vier fundamentele tekortkomingen. Ten eerste is het niet echt Europees; de overeenkomst met Turkije werd onderhandeld en aan Europa opgelegd door de Duitse bondskanselier Angela Merkel. Ten tweede is het ernstig ondergefinancierd. Ten derde heeft het Griekenland getransformeerd tot een de facto houder met onvoldoende voorzieningen.
Het belangrijkste is dat de reactie niet vrijwillig is. De EU probeert quota op te leggen waar veel lidstaten zich krachtig tegen verzetten, waardoor vluchtelingen gedwongen worden om zich te vestigen in landen waar ze niet welkom zijn en niet willen gaan, en anderen naar Turkije terug te keren die Europa op onregelmatige wijze hebben bereikt.
Dit is jammer, want de EU kan niet overleven zonder een alomvattend asiel- en migratiebeleid. De huidige crisis is geen eenmalige gebeurtenis; het voorspelt een periode van hogere migratiedruk voor de nabije toekomst, vanwege verschillende oorzaken. Deze omvatten demografische tekorten in Europa en een bevolkingsexplosie in Afrika; schijnbaar eeuwige politieke en militaire conflicten in de bredere regio; en klimaatverandering.
De overeenkomst met Turkije was vanaf het begin problematisch. Het uitgangspunt van de deal - dat asielzoekers legaal naar Turkije kunnen worden teruggestuurd - is fundamenteel gebrekkig. Turkije is geen 'veilig derde land' voor de meeste Syrische asielzoekers, vooral sinds de mislukte staatsgreep in juli.
Hoe ziet een alomvattende aanpak eruit? Wat zijn uiteindelijke vorm ook zou zijn, het zou op zeven pijlers gebouwd zijn.
wpDiscuz