Nieuw-Zeelandse premier roept op tot systeem van wereldwijde censuur tijdens VN-bijeenkomst

De Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern is de laatste liberale leider die oproept tot een internationale alliantie om spraak te censureren. Ontevreden over de ongekende bedrijfscensuur van socialemediabedrijven, leiders zoals Hillary Clinton zijn veranderd van particuliere censuur in ouderwetse staatscensuur. Spraakregulering is een geloofsartikel van links geworden. Ardern gebruikte haar toespraak deze week tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om op te roepen tot censuur op wereldschaal.

Ardern haalde uit naar “desinformatie” en riep op tot een wereldwijde coalitie om spraak te beheersen. Nadat ze in de richting van de vrijheid van meningsuiting had geknikt, ging ze door met het opstellen van een plan voor de ondergang ervan door middel van overheidsregulering:

Maar wat als die leugen, herhaaldelijk verteld en op vele platforms, anderen ertoe aanzet, inspireert of motiveert om de wapens op te nemen. Om de veiligheid van anderen te bedreigen. Een oogje dichtknijpen voor wreedheden, of erger nog, er medeplichtig aan worden. Wat dan?

Dit is niet langer hypothetisch. De oorlogswapens zijn veranderd, ze zijn bij ons en vereisen hetzelfde niveau van actie en activiteit als we in de wapens van weleer stoppen.

We herkenden de bedreigingen die de oude wapens creëerden. We kwamen samen als gemeenschappen om deze bedreigingen te minimaliseren. We hebben internationale regels, normen en verwachtingen gecreëerd. We zagen dat nooit als een bedreiging voor onze individuele vrijheden – het was eerder een behoud ervan. Hetzelfde moet nu gelden nu we deze nieuwe uitdagingen aangaan.

Ardern merkte op hoe extremisten spraak gebruiken om leugens te verspreiden zonder op te merken dat niet-extremisten dezelfde vrijheid van meningsuiting gebruiken om dergelijke opvattingen tegen te gaan. Om haar vraag te beantwoorden "hoe pak je klimaatverandering aan als mensen niet geloven dat het bestaat" is dat je mensen overtuigt met dezelfde vrijheid van meningsuiting. In plaats daarvan lijkt Ardern degenen die twijfels het zwijgen op te leggen.

Terwijl hij verwees naar een wereldwijde censuurcoalitie als een "lichte benadering van desinformatie", onthulde Ardern hoe ingrijpend een dergelijk systeem waarschijnlijk zou zijn. Ze verdedigde de noodzaak van een dergelijke wereldwijde censuur bij het bestrijden van degenen die klimaatverandering in twijfel trekken en de noodzaak om te stoppen met "hatelijke en gevaarlijke retoriek en ideologie".

“Hoe beëindig je tenslotte een oorlog met succes als mensen wordt laten geloven dat de reden van zijn bestaan ​​niet alleen legaal is, maar ook nobel? Hoe pak je klimaatverandering aan als mensen niet geloven dat het bestaat? Hoe zorg je ervoor dat de mensenrechten van anderen worden gerespecteerd, wanneer ze worden onderworpen aan hatelijke en gevaarlijke retoriek en ideologie?”

Dat is dezelfde redenering die autoritaire landen als China, Iran en Rusland gebruiken om dissidenten, minderheidsgroepen en politieke rivalen te censureren. Wat 'hatelijk' en 'gevaarlijk' is, is een vloeiend concept dat de overheid in het verleden heeft gebruikt om critici of andersdenkenden het zwijgen op te leggen.

Ardern is het lachende gezicht van de nieuwe generatie censoren. De oude generatie censoren zoals de Iraniërs pretenderen in ieder geval niet de vrijheid van meningsuiting te steunen en geven openlijk toe dat ze afwijkende meningen verpletteren. Het punt is dat we even op onze hoede moeten zijn wanneer censuur van links wordt afgeduwd met de beste motivaties en de slechtste middelen.

Zoals de grote burgerlijke libertaire rechter Louis Brandeis ooit zei: "de grootste gevaren voor de vrijheid schuilen in verraderlijke inbreuken door mannen met ijver, goedbedoelende maar zonder begrip."

Lees hier het hele verhaal ...