Ik heb jarenlang verklaard dat China niet langer een communistische dictatuur is. Integendeel, het was op zijn minst door de late 1990's veranderd in een technocratie, met al zijn senior leiders die geavanceerde graden hadden op wetenschappelijk en technisch gebied.
“De nerds runnen de show in het huidige China. In de twintig jaar sinds de hervormingen van Deng Xiaoping van start gingen, is de samenstelling van het Chinese leiderschap duidelijk verschoven ten gunste van technocraten - dat wil zeggen personen die een feitelijk of vermeend politiek ambt bekleden met als hoofdvak natuurwetenschappen of techniek op de universiteit. De Maoïstische Roden die de politiek domineerden tijdens de Culturele Revolutie, zijn allang overschaduwd door oplevende deskundigen. Deze techno-intellectuelen waren ooit zelf het doelwit van de Bende van Vier en ijverige Rode Garde vanwege hun verdachte klassenachtergrond:
Experimenten in direct technocratie zijn al zichtbaar over de hele wereld, van Estland en Israël tot de VAE en Rwanda tot India en China. … China, het meest bevolkte rijk in de geschiedenis, probeert zichzelf te reorganiseren in een verzameling van twee dozijn stedelijke technocratische hubs.
Welk deel van "China is een technocratie" is moeilijk te begrijpen?
De vrucht van de Chinese technocratie is te zien in zijn volledig ontworpen, maar grotendeels lege "spooksteden". De droom van de technocraat om een volledig ontwikkelde samenleving te creëren, bracht Chinese leiders ertoe vermenigvuldigde miljarden in stadsbouw te steken die niemand wil. Is de bouw gestopt nadat dat besef was ingezakt? Nee. De bouw gaat onverminderd door.
Kunnen we in de toekomst de juiste term - technocratie - voor China gebruiken? Ze zijn allang niet langer de "chicoms" (Chinese communisten), en als iemand vandaag wil begrijpen wat China echt drijft, dan moeten ze dit feit omarmen.
Patrick Wood is een toonaangevende en kritische expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, 2030 Agenda en historische technocratie. Hij is de auteur van Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilaterals Over Washington, Volumes I en II (1978-1980) met wijlen Antony C. Sutton.
