Amerika's verslechterende energienetwerk zal een belangrijke drijfveer zijn bij een geweldige reset

De waarschuwingsborden zijn overal. We strompelen naar een energiecrisis die waarschijnlijk veel ernstiger en langduriger zal zijn dan de omwentelingen van de jaren zeventig. En nee, dit gaat niet over Rusland of Oekraïne. Dit gaat over de gevaarlijke toestand van het Amerikaanse elektriciteitsnet.

Als er niet snel actie wordt ondernomen om de ontrafelende betrouwbaarheid van het net aan te pakken, zullen de Verenigde Staten worden geconfronteerd met het schrikbeeld van voortschrijdende stroomuitval, fabriekssluitingen, banenverlies en torenhoge elektriciteitsrekeningen. Onze organisatie CASE heeft onlangs een beleidsnota duidelijk maken hoe nijpend de situatie is.

Gebeurtenissen De afgelopen jaren laten zien hoe ernstig de situatie is. Volgens de Wall Street Journal zijn de stroomonderbrekingen gedaald van minder dan twee dozijn grote verstoringen in 2000 tot meer dan 180 in 2020. De catastrofale black-outs die Texas in februari vorig jaar een week lang in hun greep hadden, hadden een eyeopener moeten zijn. Waarschuwingen van regelgevers, netbeheerders en nutsbedrijven suggereren dat er nog veel ergers op komst is.

Er is geen ontkomen aan. Het elektriciteitstransmissiesysteem van het land wordt steeds onbetrouwbaarder. Verouderde infrastructuur, zwaar weer en de snelle ommezwaai van basislast naar intermitterende zonne- en windenergie dragen allemaal bij. Problemen met de toeleveringsketen en lokale weerstand tegen het aanleggen van nieuwe hoogspanningslijnen en het plaatsen van duurzame projecten worden ook steeds grotere hindernissen. De verwachtingen van een toenemende vraag, aangedreven door elektrische voertuigen, maken de uitdaging alleen maar groter.

De energietransitie is aan de gang, maar de vraag die we ons moeten stellen is: hoe gaan we daar op een verantwoorde manier mee om? Het wordt duidelijk dat de overgang naar hernieuwbare energie veel moeilijker en gecompliceerder is dan sommigen dachten. Degenen die elke kolen- en aardgasfabriek willen sluiten, negeren dat fossiele brandstoffen 60% van Amerika's elektriciteit leveren. Er is een groeiend alarm. De lukrake benadering van de energietransitie door Amerika haalt het bestaande netwerk en de betrouwbare opwekkingscapaciteit die het lang heeft ondersteund veel sneller uit elkaar dan dat we betrouwbare alternatieven toevoegen.

Vooral kolencentrales worden aan de kant geschoven wanneer pijnlijk duidelijk wordt dat de optionele mogelijkheden, brandstofzekerheid en betrouwbaarheid die ze het net bieden nog steeds hard nodig is. Als we doorgaan zoals we bezig zijn - de goed werkende elektriciteitscentrales die het net bij elkaar houden tijdens extreme hitte en bijtende winterkou laten vallen - zullen we deze crisis die we zelf hebben veroorzaakt alleen maar verergeren.

Ook de betaalbaarheid van onze stroomvoorziening staat op het spel. Vorig jaar hielp een stijging van 17% in kolengestookte elektriciteit de consumenten beschermen tegen stijgende aardgasprijzen. Terwijl we doorgaan met het demonteren van de kolenvloot, met naar verwachting nog eens 100 gigawatt aan kolencapaciteit tegen 2030, beroven we het net van een belangrijke prijsschokbreker voor wanneer de aardgasprijzen stijgen. Nu de wereldwijde vraag naar gas stijgt, de Amerikaanse export enorm stijgt en de Russische invasie van Oekraïne voor volatiliteit op de wereldwijde energiemarkten zorgt, is het ontmantelen van brandstof optionaliteit kortzichtig en roekeloos.

Europa's besluit om weg te rennen van steenkool en een groot deel van zijn kernenergiecapaciteit te sluiten voordat er betrouwbare alternatieven zijn, heeft het overgeleverd aan de genade van de invoer van Russische aardgas en de stijgende mondiale gasprijzen. Energiezekerheid – nu meer dan sinds de energiecrises van de jaren zeventig – vraagt ​​zorgvuldige aandacht. De unieke, lukrake focus van klimaatgedreven energiebeleid vereist een abrupte heroverweging.

Er blijft een kans voor een reset van het energiebeleid - zowel op staats- als federaal niveau - om deze betrouwbaarheids- en betaalbaarheidscrisis het hoofd te bieden. Ten eerste moeten we erkennen dat er behoefte is aan verzendbare brandstofdiversiteit en brandstofzekerheid. Dat moet ook een verbintenis inhouden om de capaciteitsreservemarges op de elektriciteitsmarkten te vergroten in plaats van ze te laten krimpen. Omdat we worstelen met de complexiteit van de energietransitie en de uitdagingen die ontstaan ​​door de integratie van hernieuwbare energie en het bouwen van transmissie-infrastructuur, hebben we een betrouwbaarheids- en betaalbaarheidsverzekering nodig. De verzekering die we kunnen bieden, is de erkenning van de waarde van de opwekkingscapaciteit die we al hebben en het belang van een beschikbare brandstofdiversiteit. Verantwoord navigeren op de weg die voor ons ligt, betekent voortbouwen op onze bestaande basislastcapaciteit, niet uit elkaar halen.

Lees hier het hele verhaal ...