De FBI zweert politiebureaus routinematig geheim te houden met betrekking tot hun nep-mobiele torentechnologie die wordt gebruikt om Amerikaanse burgers te bespioneren. Waarom? Omdat ze weten dat er een enorm openbaar protest zou zijn tegen dergelijk rondneuzen als het volledig zou worden blootgelegd. Een zeker teken van technocraten aan het werk is een koppige weerstand om iedereen te vertellen waar ze mee bezig zijn. ⁃ TN Editor
President Donald Trump leert opnieuw te formuleren hoe hij over surveillance spreekt. Op 4 maart hij beweerde dat voormalig president Barack Obama opdracht had gegeven tot het afluisteren van Trump, en later beweerde dat 'afluisteren veel dingen omvat', wat sommige leden van het Congres ertoe aanzette probeer te kapitaliseren op dit moment om te onderzoeken wat voor soort spionage precies legaal is als het gaat om Amerikaanse burgers.
Maar zelfs in deze omgeving is er weinig hoop op hervorming van een veel duidelijkere maar niet aangekondigde vorm van spionage: het gebruik van pijlstaartroggen door de politie om de telefoons van Amerikanen op te sporen. Terwijl Trump het surveillancesysteem waarover hij beschikt onderzoekt, zou hij moeten weten dat er volgens een exclusief Vocativ-onderzoek van bekende politie- en andere officiële documenten momenteel minstens 471 van de locatiespionageapparaten in de VS zijn.
De term "pijlstaartrog" is als "Kleenex" - in die zin dat het een merknaam is die zo prominent werd, wordt het gebruikt om elk soortgelijk product te beschrijven. De federale overheid noemt deze apparaten vaak 'cell-sitesimulators', en ze staan ook bekend als IMSI-catchers. Hoe je ze ook noemt, ze hebben een handvol dingen gemeen: ze zijn illegaal voor burgers om te gebruiken; ze zijn duur, variërend van ongeveer $ 40,000 tot meer dan een half miljoen dollar als je accessoires erbij betrekt; hun rechtmatigheid wordt nog steeds nagekeken in ons rechtssysteem; en ze stofzuigen locaties van mobiele telefoons op. Opvallend is dat slechts een handvol staten, waaronder Californië, Utah, Virginia en Washington, daadwerkelijk een bevel nodig hebben voor het gebruik ervan, en tot op heden is er geen federale wet die ze reguleert.
Afhankelijk van het merk en het model kunnen pijlstaartroggen alleen worden gebruikt om de locaties van mobiele telefoons te volgen, of ze kunnen ook live telefoongesprekken onderscheppen, uitgaande sms-berichten lezen of mobiele telefoonsignalen in de buurt door elkaar halen. Pijlstaartroggen variëren in grootte, worden vaak ruwweg de grootte van een koffer genoemd en worden vaak meegenomen in de koffers van politieauto's of, zoals het geval is bij de dienst van de US Marshals, in vliegtuigen gevlogen om individuele telefoons te zoeken. En ze zijn overal.
Het is bijna per definitie onmogelijk om een uitgebreide kijk op pijlstaartroggen in de VS te schetsen. Dat komt grotendeels door het feit dat, zoals de FBI heeft getuigd in een beëdigde verklaring, de apparaten kwamen met geheimhoudingsovereenkomsten en politiediensten en agentschappen beloven vaak de FBI om nooit toe te geven dat ze dergelijke apparaten hebben. Volgens een 2014 memo ontdekt door de onderzoeksjournalistiek non-profit Oklahoma Watch, heeft de FBI de lokale politie opgedragen pijlstaartroggen te gebruiken voor "ALLEEN DOELEINDEN" en verklaart dat ze "niet mogen worden gebruikt als primair bewijs in verklaringen, hoorzittingen of processen."
"De grote zorg met pijlstaartroggen is dat we nog steeds niet precies weten hoe ze worden gebruikt en waar ze worden gebruikt," vertelde Jennifer Lynch, een advocaat bij de Electronic Frontier Foundation die gespecialiseerd is in privacy en burgerlijke vrijheden, aan Vocativ.
Dat geheim betekent dat het voor het publiek onmogelijk is om precies te weten hoeveel pijlstaartroggen er zijn. Maar dankzij wetshandhavingsopdrachten die zijn onthuld door Freedom of Information Act-verzoeken van de ACLU,FOIA journalistiek non-profit MuckRockEn Centrum voor mensenrechten en privacy, evenals nieuwsverslagen van onderzoeksrapporten bij lokale nieuwsuitzendingen in het hele land, verzamelde Vocativ alle bekende aankooporders voor pijlstaartroggen in het hele land. Het resultaat is dat de staats-, provinciale en lokale politie-afdelingen tussen 2001 en 2015 minimaal 124 pijlstaartroggen hebben verworven (extra pijlstaartroggen zijn eigendom van federale agentschappen, daarover later meer). We hebben de ruwe data hier beschikbaar gemaakt.
wpDiscuz